Kiedy po wypadku, patrzysz na swoje ciało pokryte bliznami, to całe twoje wnętrze krzyczy, że to nie jesteś ty. To są tak silne emocje, nad którymi nie można zapanować. Kiedy się już podnosisz, odczuwasz, jak bardzo jesteś w swoim cierpieniu sam, że nie ma żadnej pomocy socjalnej, rehabilitacyjnej, psychologicznej, żadnej. Przez swój wygląd straciłam pracę i nie mogłam znaleźć następnej. Odczułam na własnej skórze, jak można poniżyć drugiego człowieka. Dostawałam coraz to nowe sygnały, że otoczenie nie akceptuje ludzi z bliznami, a o chorobie oparzeniowej wie... nic. Wtedy narodził się pomysł, że pokażę, jak wygląda ciało osoby poparzonej i opowiem swoją historię.

Z pytaniem o udział w sesji zdjęciowej wyszłam do moich podopiecznych, ale spotykałam się jedynie z odmową. „I tak już mi jest ciężko żyć, a co będzie, gdy pokażę się na całą Polskę?” - słyszałam. Postanowiłam, że to ja wezmę na siebie cały ten ciężar i pokażę, jak wyglądają blizny po oparzeniu ciała, będę uświadamiać społeczeństwo, że jesteśmy tacy sami jak mijani na ulicy ludzie. Dzisiaj moi podopieczni żyją inaczej, daję im światełko, że można wrócić do życia przed chorobą. Mają jednak wiele obaw. Pewna pani w trakcie leczenie dowiedziała się pocztą pantoflową, że po upływie zwolnienia lekarskiego nie ma gdzie wracać, jej stanowiska pracy po prostu już nie będzie. Niecałe dwa miesiące temu moja mała podopieczna nie została wpuszczona do Aqua Parku na terenie Trójmiasta. Jedynie dzięki determinacji babci udało się im wejść do obiektu, ale radość z zabawy  prysła jak bańka mydlana.

Takie przykłady można mnożyć. I to one upewniają mnie każdego dnia w słuszności projektu. - mówi Jolanta Golianek, inicjatorka wystawy, założycielka Fundacji Poparzeni i bohaterka historii opowiedzianej na 10 zdjęciach. Po siedmiu latach leczenia, rehabilitacji, operacji przeszczepów skóry, zmagań z depresją i stanami lękowymi postanowiła wyjść z cienia i podzielić się swoją historią. Powołała Fundację Poparzeni, w ramach której pracuje z pacjentami po oparzeniach ciała oraz ich rodzinami. Wspiera w leczeniu i akceptacji ciała, a także stara się poprawić jakość życia swoich podopiecznych. Jest laureatką nagrody ,,Człowiek bez barier 2016" przyznawanej osobom niepełnosprawnym, które swoją postawą przekonują, że niepełnosprawność nie musi być ograniczeniem.

Wystawa jest do obejrzenia w Gdyńskim Centrum Filmowym do 8.01.2017. W terminie 12.01-27.01.2017 przeniesie się do gdańskiego Klubu Żak, a następnie ruszy do Warszawy, Poznania, Wrocławia, Bydgoszczy, Olsztyna. Trasę wystawy można śledzić pod następującym linkiem: http://bit.ly/wystawa_kobietazbliznami